kocam isterse çalışmam

Büyük konuşmak istemiyorum ama şu cümleyi kursam iki abim, babam ve annem yüzüme tükürürler heralde. Ki abilerimin o kadar büyük beklentileri var ki benimle ilgili yaşayacakları hayal kırıklığını tahmin edemiyorum. Kaç kaç sene okuyorum, sırf kendi ayaklarım üzerinde durayım, sevdiğim mesleği icra edip topluma faydam olsun sonra biri çıkıyor ve diyor ki 'ben çalışmanı istemiyorum'. Dümbeleğe bak hele. Tabiki çalışmak istemeyebilirsiniz bunda bir sıkıntı yok herkes seçiminde özgür ama bunu ikinci veya üçüncü şahıslar için yapmak ileride geri dönüşü olmayan sonuçlara götürebilir. O yüzden birisi istediği için veya istemediği için değil yalnız kendiniz istediğiniz için seçim yapın.

kusura bakmayın ama bunu söyleyenin suratına aptal mısııınnn diye bağırmak isterim. mesela hemşire olan eski bi arkadaşım yakında evleniyorum zaten sevgilim çalışmamı istemiyor dedi. o an onun da suratına böyle bağırmak istedim. ki bu arkadaşım gözümün önünde ne zorluklarla, kanserle savaşırken okulunu bitirdi. şimdi sevgilisinin isteğine göz yumuyor, kabul ediyor. ben anlamıyorum bu insanlar neden kendi fikirlerini tek kalemde siliyor.

Bu konuda ne kocamın ne istediği ne de kocamın maddi gücü kıstas değil. Ben yıllarca evde oturup, evi temizleyip yemek yapmak için okumadım. Bu kadar verdiğim mücadelenin karşılığı bu olmamalı. Sağlığım el verdiği müddetçe çalışmak ve kendi ayaklarım üzerinde durmak istiyorum. Öyle ki eşimin aklından "ya ben ne yaparsam yapayım o kendine bakamayacağı için yapacağım her şeyi sineye çeker" düşüncesi yerine "eşim güçlü bir kadın, ben olmasam da o ayakları üzerinde durmasını bilir o yüzden hata yapmamalıyım" fikrinin oluşmasını isterim. Benim başarımla övünmeyip hep kendini benden üstün görmeye çalışan biriyle olamam zaten.

kimse kusura bakmasın ama bunu söyleyen kadın eziktir, bir erkeğin himayesi altında yaşamayı kabul etmiştir ve bununla bir sorunu da yoktur. toplumun ve/veya ailesinin ona dayattığı düşüncelerden kurtulamamıştır. böyle bir kuzenim var, gitti iktisat okudu şehir dışında sonra geri geldi. bir bankada işe girdi. ardından şu anki eşiyle tanıştı, çocuk vardiyalı çalışmasını istemiyor diye işe bırakmayı düşündü. annem konuştu kızla, bak bankada bir yaştan sonra işe almazlar. işi bırakma vs diye anlattı. ama kuzenim gitti zengin çocukla evlendi ve çocuk istemiyor diye işi bıraktı. geçenlerde de çocuk boğazını sıktığı için boşanmaya karar verdi. he ondan da vazgeçip barıştı sonra, orası ayrı. bir hayat nasıl ziyan edilir ondan gördüm resmen. bu şekilde kendilerini ziyan eden kadınlar gördükçe üzülüyorum cidden.

kocam çalışmamı istemezse artık bir kocam yoktur

Büyük konuşmamak lazım tabi ki ama böyle bir düşünceye sahip birisi benim kocam olamaz. Ben niye okuyorum diplomam duvarda süs olsun diye mi ? Ben bu mesleği yapabilmek için ne emekler vermişim bir insanın lafıyla bütün emeklerimi çöpe atamam.

Karım isterse bende çalışmam. Çalışıp ne kendimi yoracağım.

Kocam ben istersem çalışmaz

daha geçtiğimiz günlerde bu sebepten soğuyup bir flörtümü bitirdim, 'çalışmayıverirsin ne olacak' demişti laf arasında ama o laf hiç aklımdan çıkmadı. bugün böyle söyleyen birinin gün geçtikçe ilmek ilmek beni işleyerek istediği hale sokmaya çalışacağını düşünüyorum ve böyle bir şeye izin vermek kendime saygısızlık yapmak gibi geliyor. öbür yandan Mehmet Aslantuğ'un ''kadın evinde üretimden çekilip bütün istikbalini bir adamın vicdanına, aşkına, samimiyetine, günün sonunda bir gün aklının karışmasına yanılgılarına bırakmamalı" lafı kesinlikle çok doğru ve haklı bi laf bana göre. kendi kaderimiz/geleceğimiz bizim elimizde; onu biz korumadığımız sürece, bir gün tökezlediğimizde geri dönüşü olmayan hatalar yaptığımızı fark etmek maalesef hiçbir fayda sağlamıyor.

Tek sebebi kocasına bağlamaması gereken kadındır kanımca. Kendince sebepleri de olması gerekir veya bu sebep de yeterlidir size ne milletin özel hayatından özel düşüncelerinden? Maaşı iyidir çalışmaz evine bakmak ister bu kadar basit amk evlilik iki kişilik yapılan bir eylemdir ve bu düşünceler insanların ezik olduğunu göstermez. Bu kadın sadece kendince bir karar almış ve kendi mantığına kendi sebeplerini dayandıran bir insandır. Aynen amk hepiniz modernsiniz ayaklarınızın üzerinde duruyorsunuz falan ne saçma kafalarda olan insanlar var amk bari millete dırdır etmeyin. Şu güçlü kadın erkek ayaklarını da başka insanlar üzerinden çene yaparak güçlendirmeyin.

Valla o düşüncede bir eşim yok çok şükür daha sevgiliyken çalışma konusunda “baban annen seni o kadar okutmuş yetiştirmiş ben öyle bi şey demem diyemem zaten” demişti. En güzeli de sofradan kalkarken kesene bereket dediğimde senin de kesene bereket diyo sağolsun işte bu çok hoşuma gidiyo :))

“Beynim yok.” demenin alternatifidir.

Kocam çalışmamı istemezse artık eski kocamdır.

Eşim olacak hatun kişisi, umarım bu önermeye hiçbir zaman hak vermemişsindir.

Eşimin benden önce de bir hayatı vardı, hayalleri, idealleri, ben onu sevmişim, güvenmişim ki eşim olmuş. Kendi ayakları üstünde durmak istemiş okumuş, çalışmış, çabalamış ben nasıl ona "çalışma" diyebilirim ki. Ne kadar kazandığı da önemli değil ayrıca. Kendisi isterse çalışır, isterse çalışmaz. Başkalarının "bizim" hakkımız da ne düşündüğü gram umurumuzda olmamalı. (bkz: evlenilcek erkek modeli) (bkz: bekara kadın boşaması kolay)

Kimimiz bu okulları ideallerimizi gerçekleştirmek için kimimiz ise sadece maddiyat için okuyoruz. Ama sonuçta yıllarca emek veriyoruz. Ailemiz yıllarca emek veriyor,bazıları kızını okutmak için dişinden tırnağından artırıyor. Asla kabul edilemez bir şeydir. 23 yaşındayım ve babamdan para istemek istemediğim için hem okuyor hem çalışıyorum. Hayatım boyunca da kimseye el açmak,para verir misin demek istemiyorum. Elbette evlilikte olur böyle şeyler eşler sıkıştığı zaman birbirinin yardımına koşar ama bu çok farklı bir boyut. Bir de madalyonun diğer yüzü var. Mezun olduktan sonra bir yerde çalışmadın ve evlendin. Ardından boşandın. Tecrübesizsin ve iş bulma ihtimalin çok düşük. Ya da en azından bulacağın işin yüksek gelirli olması için çok şanslı olman lazım. Basit gibi görünen bu karar hayatını mahvedebilir. Mutsuz olduğun,Allah korusun şiddet gördüğün bir ilişkiyi sırf maddiyattan dolayı bitiremeyebilirsin. Bu risk bir evlilik için değer mi? Sanmam

Bakıyorum da herkes tamamen karşı bu olaya. Tabiki de ayaklarının üstünde durmak kendine yetebilmek çok güzel. Ama gerçekten olaya bu kadar toz pembe mi bakıyorsunuz? Her kadın gerçekten mutlu olduğu işi mi yapıyor? Tamamen emeğinin karşılığını mı alıyor? Allah bilir kaç kadın var sırf eve destek olabilmek için zor şartlarda çalışan, akşam eve geldiğinde çocuğuna vakit ayıramayan. Üniversiteyi sadece para kazanmak için okumuyoruz. Aynı zamanda kendimizi yetiştiriyoruz. Yetişmiş bi ebeveyn olarak çocuk büyütmenin bakıcıdan çok daha sağlıklı olduğunu düşünüyorum. Ben de lisans mezunuyum. Evet çalışıcam yakın zamanda. Ama ilerde çocuklarım olursa, eşimin maddi durumu yeterli olursa ve eşim bana bu teklifle gelirse seve seve kabul ederim. He eğer siz para kazanmayınca sizi ezecek size değer vermeyecek kişiyle evliyseniz para kazanırken daha güçlü olursunuz eşinize karşı daha mutlu bi aile olmazsınız. Öyle insanlarla karşılaşmamak dileğiyle. Ben çalışmıyorun, eşimle sıkıntılar yaşıyorum diyelim. Kendini yetiştirmiş daha önce belli deneyimler edinmiş biri olarak tekrar ayakları üstünde duran güçlü kadın olabilirim zaten. He durduk yere çalışamazsın vs. gibi amborgo koyan biriyle de inşallah evlenmeden yolları ayırırsınız. Biz kendimizi yetiştirelim kızlar çalışsak da çalışmasak da güçlü, bilgili olalım.

Ben mi çok eşitlikçi davranıyorum bu konuda bilmiyorum ama siz hiç "karım isterse çalışmam" diye bir şey duydunuz mu? Bakın şunu diyenleri görüyorum "iyi ben para yerim karım çalışsın ben evde otururum ne güzel" falan onların da bunu yapacağını sanmıyorum ama dediğim şey bu değil. "AYŞE'NİN KOCASI ÇALIŞIYOR DEDİRTMEM.", "BENİM KAZANDIĞIM NEYİNE YETMİYOR?" Gibi bir psikolojik şiddet duydunuz mu hiç? Kimse kusura bakmasın, senelerce hayalini kurduğum, benim ve ailemin binbir fedakarlığımızla onca emekle kazıya kazıya geldiğim noktadan "Çalışmanı istemiyorum"la vazgeçmem. İsterse yedi sülaleme yetsin parası umrumda olmaz. Sağlığım yerinde olduğu sürece çalışacağım. Ben bu mesleğe aşığım.

Okulu kazanayım diye o kadar çalışacağım, bitireyim yüksek yerlere geleyim diye gece gündüz çabalayacağım sonra kocam istemiyor diye çalışmayacağım öyle mi? Ee ben aklıma tüküreyim o zaman. Birileri istediği için değil kendimiz için almalıyız kararlarımızı.

aga kadınlar baya tepki göstermiş ama şahsen karım isterse çalışmam ben :))

Başlığı görünce aklıma ilk gelen Nil Karaibrahimgilin şu sözleri oldu: “ Kızlar güzel mi güzel bi kadın olduğunuzda kendi atınız olsun. Kendi paranızı kendiniz kazanın, onu şakır şakır harcayın. Böylece ayrılıklarla ve boşanmalarla attan inip eşeğe binmezsiniz. Atınızı kimse altınızdan alamaz. Dört nala başka yere gidebilirsiniz.” Tüm yükü erkeğin omuzlarına yüklemektense o yükü beraber sırtlanacak kadınlardan olmak dileğiyle.

kocam isterse bokumu yiyebilir yine de kendi hayatımla alakalı benim vermem gereken kararlara müdahale edemez. fikir beyan edebilir, fikirlerine önem veririm ama bu şekilde saçma fikirler beyan ederse kendisinin çalıştığı tüm parayı donuna kadar alacağım bir anlaşmalı boşanma sözleşmesine imza atmak zorunda kalır. thank you, next.

bir başkası (eşim dahi olsa) çalışmamı istemediğini belirtmesi sadece benim için fikir boyutunda kalacak olan durum. kendi seçimlerim yokmuş gibi onun seçim ve isteklerine göre yaşamak mı? peh